Congres Samenwerken met de mantelzorger

Piet-Hein Peeters is journalist en leidt veel bijeenkomsten op het gebied van zorg en welzijn. Hij schrijft onder meer voor zorgwelzijn.nl. Als gespreksleider en dagvoorzitter werkt hij vanuit de overtuiging dat de bezoekers aan een congres veel goede vragen en relevante ervaring hebben. Die laat hij graag aan bod komen.

Onder het motto “ik kan er niks aan doen, ik kan er wel wat mee doen” is Joke haar ervaringen met het sociaal domein, de (s)ggz, verslavingszorg en forensische zorg in gaan zetten. Als directe naaste ervaart ze regelmatig hoe weerbarstig de werkelijkheid is. Joke heeft haar ervaringskennis aangevuld met kennis over het werkveld en de diverse programma’s op dit onderwerp. Ze weet waar kansen en mogelijkheden liggen.

Barbara Oppelaar studeerde chemische technologie, zij werkte lange tijd als adviseur en projectleider bij gemeentes en adviesbureaus. Door de kennismaking met improvisatietheater kreeg het werk in deze technische omgevingen een hele nieuwe dimensie. Het vinden van een sleutel voor het toepassen van de vaardigheden uit het improtheater in teams en bij mensen met een ouder wordend en beschadigd brein heeft een logische carrièreswitch tot gevolg gehad. Al jaren werkt zij nu als trainer, adviseur en acteur. Barbara brengt energie. Zij analyseert en verbindt met oog voor het individu en het geheel.

Joke Van Diest werkt al jaren samen met ervarea als trainer, acteur en coach. Hierbij is ze vooral werkzaam in de (ouderen)zorg. Ze combineert kennis over ons leren en ontwikkelen met een grote schat aan kennis over de zorg.

Jan Bransen is hoogleraar Filosofie van de gedragswetenschappen aan de Radboud Universiteit Nijmegen en auteur. Hij onderzoekt de begrippenkaders die ten grondslag liggen aan ons alledaagse mensbeeld, waarin wij onszelf beschouwen als rationele, autonome en moreel verantwoordelijke individuen. Daarbij geeft hij bijzondere aandacht aan de betekenis van actueel gedragswetenschappelijk onderzoek voor deze begrippenkaders en hij concentreert zich op: de aard en betekenis van beweegredenen, keuzevrijheid en morele verantwoordelijkheid de rol en ontwikkeling van zelfkennis de gedragswetenschappelijke interpretatie van de kindertijd.

Met haar rijke kennis en ervaring leidt Natalia Vermeulen binnen MantelzorgNL diverse inhoudelijke projecten, adviseert zij gemeentes en zorginstellingen op het gebied van mantelzorgondersteuning en verzorgt ze trainingen aan onder meer (wijk)verpleegkundigen op het gebied van goed samenspel.

Hanneke de Boer is binnen MantelzorgNL werkzaam als beleidsadviseur samenwerking formele en informele zorg. Thema’s waar ze zich in haar functie hard voor maakt zijn o.a. een gelijkwaardige relatie mantelzorger-cliënt en zorgprofessional en meer oog van zorgprofessionals voor de ondersteuningsbehoefte van mantelzorgers. Ook pleit ze voor meer aandacht voor ontspoorde mantelzorg en betere toerusting van zorgprofessionals hierop.

Eric van de Meent is agressietrainer. Hij heeft de opleiding Sociaal pedagogische hulpverlening aan de Hogeschool Utrecht afgerond en daarnaast vele aanvullende opleidingen gevolgd zoals een masterclass organisatiepsychologie, de-escalerend werken en fysiek ingrijpen, Transactionele analyse. Binnen de hulpverlening heeft hij gewerkt met cliënten van 10 tot 70 jaar zowel in open als gesloten groepen. Zijn drijfveer is dat hij eerste hand heeft ervaren hoe lastig het is om om te gaan met grensoverschrijdend en agressief gedrag van cliënten en wat dit met zijn eigen spannings- of stressreactie doe. Vanuit het idee ‘gedrag roept gedrag op’ is het zijn doel deelnemers meer grip te geven op het eigen gedrag om zo het gedrag van de ander te herkennen en te beïnvloeden.

Als hulpverlener heeft Diana jarenlang gewerkt met mensen met verschillende migratieachtergronden. Dat begon in de jaren tachtig met voornamelijk mensen uit Suriname en de Nederlandse Antillen. In de jaren daarna volgden meer culturele achtergronden. Ze maakte kennis met verschillende tradities, gewoontes en natuurlijk met verschillende gerechten. Veel verschillen, maar er was één grote gemene deler: Onze migratieachtergrond bracht ons naar Nederland en we proberen hier ons leven op te bouwen. Dat valt niet altijd mee.

Marjet Karssenberg is 21 jaar en is jonge mantelzorger voor haar 2 jaar jongere broertje, hij heeft het syndroom van Down. Hierdoor houdt zij al haar hele leven veel rekening met wat hij wil en kan en daarnaast maakt zij zich veel zorgen over haar broertje, meer dan over de andere mensen in het gezin. Ze merkt dat organisaties nog lang niet altijd doen en/of door hebben wat jonge mantelzorgers helpt of waar de jonge mantelzorgers zélf behoefte aan hebben. Daarom wil ze organisaties duidelijk(er) maken waarom het belangrijk is jonge mantelzorgers te betrekken bij het proces van bijvoorbeeld beleid of trainingen maken.